Jak wspomnieliśmy na pierwszej konferencji, Wojsko Niebieskie, świat Aniołów, według tradycji opartej o teksty Pisma Świętego, podzielić możemy na dziewięć chórów zgrupowanych po trzy triady. Przyjrzyjmy się pokrótce każdemu chórowi anielskiemu. Po Mszy świętej, na organach, wyłożone będą małe książeczki do zabrania, w których każdy chór będzie krótko opisany, aby łatwiej można było przyswoić sobie ich najbardziej charakterystyczne cechy.
Pierwszy chór stojący tuż przy Tronie Bożym to Serafini. O istnieniu Serafinów wspomina już Księga Izajasza. Ich zadaniem jest nieustanna adoracja Boga i przebywanie blisko Tronu Bożego. Poznał to prorok Izajasz w 742 roku przed Chrystusem. Miał wówczas widzenie Boga zasiadającego na Tronie pośród Serafinów. Serafini w tej wizji posiadali cechy ludzkie: twarz i nogi, ręce oraz głos, ponadto trzy pary skrzydeł: dwoma zakrywali twarz, dwoma okrywali nogi, dwoma skrzydłami latali. Obraz przypomina władcę otoczonego zaufanym dworem. Wołali oni jeden do drugiego: „Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały!” Miłość ukryta w tym wołaniu była tak wielka, że drgały od niej futryny drzwi, a świątynia wypełniła się dymem. Serafini, duchy ogniste, pełne wielkiej miłości, nieustannie adorują Boga i śpiewają pieśń chwały oraz miłości. Serafini, których ujrzał Izajasz, to były istoty jakby składające się z nieustannie płonącego ognia miłości. W języku hebrajskim słowo „seraf” znaczy ognisty, płonący.
Drugi chór to Cherubini. Pierwszy raz spotykamy Cherubinów w opisie upadku człowieka. Gdy człowiek zgrzeszył, został wygnany z Raju, wówczas Pan Bóg postawił Cherubinów, aby strzegli drzewa życia, by człowiek nie wyciągnął ręki po jego owoce. Bóg w ten sposób chroni człowieka przed konsekwencjami sięgnięcia po nieśmiertelność. Cherubini są tu pokazani jako słudzy Bożego miłosierdzia. Stary Testament wspomina o nich aż 90 razy, w Nowym Testamencie występują tylko jeden raz w Liście do Hebrajczyków. Pokazywani są przez pismo Święte zawsze blisko Boga, jako napełnieni mądrością Bożą, niebiańską wiedzą. Zazwyczaj są przedstawiani w postaci człowieka ze skrzydłami lub jako skrzydlate zwierzęta. W rzeczywistości Nowego Testamentu, gdy dokonało się już dzieło Bożego odkupienia, Cherubini pomagają ludziom trwać przy Chrystusie jako źródle życia. Cherubini ujawniają Bożą obecność i potęgę, są podporą, na której opiera się Tron Boga.
W Piśmie Świętym o chórze Tronów jest tylko jedna wzmianka – w Liście św. Pawła do Kolosan. Są oni jedynie wymienieni pośród innych chórów anielskich i brak w tym tekście wzmianki o tym, jak można ten chór opisać. Św. Tomasz z Akwinu powiada, że na podstawie tego fragmentu z Listu do Kolosan można przypisać im funkcję towarzyszenia Bogu i cnotę posłuszeństwa. Są obrazem posłuszeństwa, stabilności i wierności.
Drugą triadę otwiera chór Panowań. Nazwa tego chóru oznacza, że ci Aniołowie panują stabilnie i niewzruszenie, wydają Aniołom rozkazy i polecenia. Panowania są wymienione dwa razy w Nowym Testamencie: w Liście do Efezjan oraz w Liście do Kolosan. Są podani w kontekście poddania Jezusowi jako ich Stwórcy. Są jakby odbiciem panowania samego Boga – panowania sprawiedliwego, wolnego od subiektywizmu, pełnego godności, prawdy, sprawiedliwości, poszanowania i miłosierdzia. Wspierają ludzi sprawujących urzędy kierownicze – zarządzającymi państwami lub instytucjami, pomagają ludziom pozbyć się złudnych mniemań. Oznaczają autorytet, energię. Ich pragnieniem jest, aby na świecie, tak jak w niebie, zapanowały rządy Boga. W sztuce ich atrybutem jest cesarskie jabłko, berło i korona, szaty koloru niebieskiego lub purpurowego.
Moce czuwają nad wypełnianiem poleceń. Termin „moce” oznacza cnotę nieustannego męstwa. Wzmianki o chórze mocy w Nowym Testamencie występują cztery razy: w Liście do Rzymian, w 1 Liście do Koryntian, do Efezjan i w 1 Liście św. Piotra. Ich imię wskazuje na nieprzezwyciężoną i niezachwianą cnotę męstwa, naśladującego we wszystkim czyny Boga. Męstwa, które przedziwną siłę daje do naśladowania Boga, daje siłę do nieustannego wpatrywania się w Niego. Równocześnie jest źródłem mocy, którą czerpie ze źródła jakim jest Bóg i przekazuje tym Aniołom i ludziom, którzy jej potrzebują. W sztuce Aniołowie chóru mocy przedstawiani są w zielonych szatach z wawrzynowymi wieńcami na głowach. Ich atrybutem jest pancerz, lanca, tarcza, hełm, proporzec – biały krzyż na czerwonym polu.
Potęgi, inaczej zwane Władzami, mają szczególną władzę poskramiania złych duchów oraz określają sposób, w jaki rozkazy i polecenia mają być wykonywane przez Aniołów i ludzi. W Biblii występują aż osiem razy i tylko w Nowym Testamencie. Są przykładem używania narzędzi władzy w sposób uporządkowany i pozbawiony nadużycia. Ukazują dobroć Boga i pociągają do niego Aniołów stojących w niższych chórach, jak i ludzi. Roztaczają troskliwą opiekę nad sprawującymi władzę w państwach.
Nazwa chóru Księstw, inaczej Zwierzchności, wskazuje na kierowanie państwami i narodami, kierowanie historią ludzi, aby osiągnęli zbawienie. Posiadają dużą siłę i władzę. Ich atrybutem jest berło królewskie, korona, ozdobny książęcy płaszcz w zielonym kolorze.
Chór Archaniołów to drugi chór trzeciej triady. Słowo „archanioł” nie występuje w Starym Testamencie, ale w Nowym Testamencie jest użyte w Liście św. Judy i odniesione do św. Michała. W Apokalipsie jest napisane: „Sam Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła” (Ap 4, 16). Archaniołowie wyznaczani są przez Boga do zadań specjalnych. Jedne ich misje są ogólnie znane w świecie, jak na przykład misje św. Gabriela Archanioła, ale większość ich zadań jest przed nami zakryta i poznamy je dopiero w wieczności.
Aniołowie to chór najbliższy ludziom, z niego wywodzą się nasi Aniołowie Stróżowie. Najniższy chór wcale nie jest najsłabszy. Podział i hierarchia wśród Aniołów nie przebiega jak podziały i hierarchie ludzkie. To są zupełnie dwa różne, niemające ze sobą punktów stycznych podziały. Dlatego chór Aniołów, wymieniany przez ludzi na końcu, wcale nie jest traktowany jako chór najsłabszy. Chóry dzielimy ze względu na zadania jakie zostały im powierzone. Aniołowie stają się naszymi bliskimi przyjaciółmi, braćmi. Czuwają, aby nie stała się nam krzywda ani duchowa, ani cielesna. Powierzyć im możemy sprawy duszy, ciała i materialne troski. Należy jednak pamiętać, że Aniołowie wykonują tylko wolę Bożą. Nigdy nie pomogą nikomu w sprawach, w których Bóg nie wyda pozwolenia.
Wszyscy Aniołowie są czystymi duchami. Przedstawiamy Aniołów w postaci ludzi, często ze skrzydłami, ponieważ skrzydła są symbolem posłańca, szybkiego poruszania się. Są to jednak nasze antropomorfizmy. Takie przedstawianie tych czystych duchów niemających ciała pomaga nam w uporządkowaniu zrozumienia i poznawaniu ich. Są niewidzialni, są duchami nieśmiertelnymi tak, jak my: mieli swój początek w momencie stworzenia i będą żyć wiecznie. Żaden Anioł nie został zrodzony, na początku Bóg stworzył stałą liczbę Aniołów, która nigdy się nie zmieni. Nie wiadomo ilu jest Aniołów, ale Pismo Święte podaje, że miliardy miliardów, czyli liczba nie dająca się ogarnąć przez umysł człowieka. Anioł ma wolną wolę, dokonuje własnych wyborów, ale wybór Anioła tym różni się od człowieczego, że człowiek może zmienić zdanie, a Anioł nie. Jego wola i wybór są jednorazowe i ostateczne, dlatego szatan i jego diabły nigdy się nie nawrócą. Nigdy nie przeproszą Boga, bo raz zbuntowawszy się, pozostaną w tym wyborze przez wieki. Aniołowie myślą samodzielnie, czują, choć nie na zasadzie ludzkiej, są bardzo inteligentni, są napełnieni mądrością Bożą. Ich poznanie świata jest wlane. Oni poznają inaczej niż człowiek. Człowiek uczy się i doświadcza, Anioł spogląda i wie.
Aniołowie istnieją jako słudzy Boga. Opiekują się ludźmi, strzegą ich i kierują do zbawienia, bo taka jest wola Boga. Przekazują ludziom informacje, wieści od Boga, są posłańcami i zwiastunami. Nieustannie adorują naszego Pana i śpiewają na Jego cześć pieśni chwały. Adorowanie Boga przez Aniołów polega na tym, że widząc Go nieustannie, wpatrują się w Niego, dostrzegając Jego wspaniałość wielbią i wysławiają. Aniołowie podają nam różne dobre myśli, ostrzegają, gdy źle postępujemy, umacniają na dobrej, choć ciężkiej drodze. Strzegą nas przed złem, ale też przed wypadkami. Każdy Anioł wypełnia swoje zadanie sumiennie, z oddaniem i wiernością, a wszystko co robią, czynią na chwałę Boga i ku naszemu zbawieniu.